İnsanoğlunun kendisiyle imtihanı.Ah ne çetin ceviz bir sınavdır o!
Bir bakmışsın pat,küt,güm.Deprem oldu,sel oldu,volkan patladı,bulutlar kayboldu,dünya güneşe çarptı,o küçük yıldızlar evinin bahçesine düştü,deniz taştı evinizi su bastı.Sahi bir saniye sonra ne olacağını bu kadar iyi bildiğinize emin misiniz?
-Ve ani bir sesle sarsıldı genç kız.Ne olduğuna anlam vermeye çalıştı bir süre.Bu titreme bu ansızın ürperti nereden geliyordu?bu içinde daha önce hiç hissetmediği duygunun nedeni hangi meteordu.Eskiden olsa bir kitap okur,bir müzik dinler,ertesi gün bir ayakkabı alır,yeni bir çantada teselli arardı.Şimdiyse bir türlü gitmiyordu içindeki duygu yoğunluğu.
Farkındalık denen o lanet o duygu,o içini kemiren duygu,o artık hiçbir şey eskisi gibi olamaz dedirten duygu ve o yaşamak için insanlık için ölmemiş vicdan için yeşeren duygu...Taa bedenimin en ücra köşelerini ele geçirmiş halde.Bu noktada bir tek şiir var durumu özetleyecek ve bir tek şarkı var insanı içine çekecek,kendini tamamlatacak.
Şimdi sizleri http://fizy.com/#s/3wlrvm bu şarkı eşliğinde düşünmeye davet ediyorum.Depremlere,savaşlara,düşmanlara ihtiyaç duymadan,kendi iç çatışmanızı yaşamanızı umaraktan...
Mutsuzlukdan söz etmek istiyorum
Dikey ve yatay mutsuzluktan
Mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun
Sevgim acıyor
Biz giz dolu bir şey yaşadık
Onlarda orada yaşadılar
Bir dağın çarpıklığını
bir sevinç sanarak
En başta mutsuzluk elbet
Kasaba meyhanesi gibi
Kahkahası gün ışığına vurup da
öteden beri yansımayan
Yani birinin solgun bir gülden kaptığı frengi
Öbürünün bir kadından aldığı verem
Bütün işhanlarının tarihçesi
sevgim acıyor
Yazık sevgime diyor birisi
Güzel gözlü bir çocuğun bile
O kadar korunmuş bir yazı yoktu
Ne denmelidir bilemiyorum
sevgim acıyor
Gemiler gene gelip gidiyor
Dağlar kararıp aydınlanacaklar
Ve o kadar
Tavrım bir çok şeyi bulup coşmaktır
Sonbahar geldi hüzün
İlkbahar geldi kara hüzün
Ey en akıllı kişisi dünyanın
Bazen yaz ortasında gündüzün
sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse
Eylül toparlandı gitti işte
Ekim filanda gider bu gidişle
Tarihe gömülen koca koca atlar
Tarihe gömülür o kadar
Turgut Uyar 