Merhaba sevgili blogcan.
Bugün ki görevimiz genel karakterimiz haline gelen anarşist bakış açısından bağımsız olarak çok sevdiğimiz bir insanın varlığından duyduğumuz mutluluğu dile getirmek.
Şimdi kalkıp pek çok konu hakkında atıp tutmak,yüksek dozda bildiğimizi zannedip aynı şiddette yanılmak kolay.Gelgelelim yaşama anlam katan insanların kıymetlerini kelimelere dökmekse çok zor zanaat.
İnsanların kardeşleri vardır.Aynı anne babadan doğdukları aynı kanı taşıdıkları.Birde son günlerin modası facebooksal kardeşlikler var.Al bak sana kardeşlik isteği yolladım artık kardeşimsin(işte durum böyle olunca örneğin ayshegülün 18 tane kardeşi olması normal).Fakat bizim kardeşliğimiz facebooktan çoook daha öncelere dayanır.O zaman herkesin birbiriyle kardeş olmasının moda olmadığı yıllara,milattan öncelere değil belki ama hala masumiyetin sanaldan çok daha büyük şeyler ifade ettiği yıllara.Aslına bakarsanız tanışıklığımız anne karnına kadar dayanıyor.Benimkilerin düğününe bile katılmış kızımız tabii o zamanlar anne karnındaymış.Derken yıllar geçmiş biz büyümüşüz bir dönem gelmiş birbirimizden hiç haz etmezmişiz,kız ne kadar havalı izlenimi çiziyorsa bendenizde bir o kadar entellektüel havaya bürünme derdine düşmüşüz.Ama lisede yolları bir kesişmiş birde bakmışlar ki o iki ayrı dünya aslında tamda birbirlerini tamamlayan unsurlarla doluymuş.O hep matematiği daha çok sevdi ben tarihi edebiyatı.Olsun güzel olanda buydu zaten.Benim ders çalışmayı sevmeyişlerim hep onun çalışalım baskılarıyla birleşti.Onun tiramisusu harika olurken benim dolmama tencereyle dalmayı seviyorduk biz.Başkalarının bardağıymış çatalıymış tiksintiymiş hepsi bir kenara atılmıştı.Aynı yatakta sıkış tıkışta uyuduk sabahlara kadar gülmekten de ağlamaktan da uyuyamadığımız gecelerde gördük.Karpuzla ayranı birlikte seviyor olabilir ama bu bile onu benim gözümde asla farklılaştırmadı!Ben onun ince kibar sesini,kimi zaman bir şeyleri 38392 kerede anlamasını,her doğum günümde yanıbaşımda olmasını,elinde uğur böcekli pastamla gelişlerini,bana zorla matematik sevdirme çabalarını,sahil sefalarını,yolculuklarımızı,dertleşmelerimizi,gülüşmelerimizi sevdim.
Ne desem küsmez kızmaz ki bilmukabele bende öyleyimdir ona karşı.Maşide,Mürşide,Maşit,Mürşit,Çingenem çingenem.İyi ki doğmuşsun sen.Şimdi uzaklardasın gönül hafiften hicranla dolu ama geçerrrr bunlarda geçer biliyorum.Hep yanımdasın hep yanındayım bilesin bunu.Zaman yada kilometreler engel değil kardeşliğimize.Kocaman seviyorum seni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder